දග කරන ඒ හූනො දෙන්නා
වහලෙ ලීයක රග දුනී
දුක පිරුණ ඒ අදුරු ලෝකෙට
මසිත මොහොතින් ඉගිලුනී
ලෑලි ගෙදරක වෙරල අද්දර
උන්නු දෙන්නා පණ වැනී
කාසි කොල අඩ දබර වෙනකොට
කැදලි කැඩිලා ඉගිලුනී
ඇදි කැඩුණු ඇද ලෑලි
දුන්නු මරහඩ නැවතුනී
මතක පොත මගෙ බිද දමා
මහත්තයා බෙරිහන් දුනී
තෝ මැරිලා වගේ යකෝ.අපරාදෙ පන්සීය
ඇත්තමයි මහත්තයො
ඇවිද්දට වැනි වැනී
උපන් දා සිට තවම අපි
පණ ගැහෙන වගේ මල මිණී. ........
No comments:
Post a Comment