කවි

ජංගි පොඩ්ඩත් ඉනෙන් ගැලවී පුක පේන්නට හැලුන කාලේ
තාත්තා උඩුබැලිව හිටියා පෙට්ටියක ගේ මැද්දෙ සාලේ
හතයි මට බොට තුනයි නංගියෙ තාම රිද්දන අපේ බාලේ
තනුව වැරදිලු අපේ ජීවිත ගැහුවෙ කරුමෙට ඕන තාලේ

ගෙටවෙද්දි දෙන්නට අනේ අම්මට තිබුනෙ නෑ බං රනින් මාලේ

කහ ගැහෙනකොට තාත්තගෙ රූපෙට පලන්දපු සුදු පාට මල් පෙති
අම්මා හිනැහෙන එකම රූපෙට දාපු මල් පෙති සුදට දිලිසෙති
දත් නොදත් උන් තාම ඉඳහිට යනෙන විට ගෙට ගොඩවෙලා යති
නොයෙක් කරදර ගොඩක් අතරේ උඹ දුරක ගොස් මම දැක්කෙ නැති

කලා සොලොසම සපුරලා සඳ හා පැටියෙකුත් එක්ක එන්නැති


කිව්වනං අයියට ඉතින් පොඩ්ඩියෙ යන්තමට හරි උගේ නම ගම
උන් තැනක හිඳ අරන් ඇවිදින් බලෙන් හරි බන්දනවා උඹ මම
මාස හතරක් වෙලා යනකං හොරෙන් මට ඒ හැංගු වත්කම
කියා ගන්නට බැරි උනේ ඇයි අදයි උඹෙ හත් දොහේ පිංකම

වැරදිලා ගොස් හඳත් මැකිලා හාවා එලවන තැනක සැත්කම