ඒඩ්න් මුහුදේ අප රකින ශ්‍රීලාංකික රණවිරුවෝ

ජෝර්දාන් වල අඛබා වරාය තමයි අපේ නැවතුම්පල මේ ගමනේ.කටාර් වල රස්ලෆාන් වරායෙන් සල්ෆර් මෙට්‍රික් ටොන් 35000 ක් අරගෙන මේ ගමන ආවේ මුහුදු කොල්ලකරුවන් ගැවසෙන ඒඩ්න් මුහුදු මග අතරින්.ඒකට ආරක්ෂක පියවරක් විදියට ආරක්ෂක භටයන් තිදෙනෙක් නෞකාවට ගොඩවුනේ අතරමගකදී.ඒ තුන් දෙනාගෙන් දෙදෙනෙක්ම ශ්‍රී ලාන්කිකයන් වීම ඇත්තෙන්ම සතුටු දැනුන දෙයක්.එයින් එක් අයෙක් විශේෂ බලකායේ පලමුවන රෙජිමෙන්තුවේ විශ්‍රාම ගිය සොල්දාදුවෙක්.කොහොම උනත් කරදරයකින් තොරව අපි ගමනාන්තයට ලගා උනා.අඛබා වරාය හරි අපූරුයි.ඒ දේශසීමා හතරක්ඒ ආසන්නයේදී දකින්න පුලුවන් වීම නිසායි.සවුදිය,ඊජිප්තුව,ඊශ්‍රායෙලය ජෝර්දානය  ඒ රටවලුයි.

   බටහිර සිනමාව ඔබ ප්‍රිය කරනවානම් සමහර විට ඔබ the deadly voyage සිනමා පටය බලලා ඇති.සත්‍ය සිදුවීමක් ඇසුරින් නිපදවා ඇති කථාව බලලා නැත්නම් බලන්න.මම මේ විස්තර කරන දේ ගැන ඔබට වැටහීමක් එයි. කොල්ලකරුවන් වගේම නෞකාවලට තියෙන තවත් කරදරයක් තමයි අනවසරයෙන් නෞකා වලට රින්ගා සැගවී වෙනත් රටකට සංක්රමණය වෙන්න උත්සාහ දරන මිනිස්සු.stowaway.මේ ප්‍රශ්නය දරුණුවටම තියෙන්නේ අප්‍රිකානු රටවල් වලයි.කිහිපවතාවක්ම අපි මේ අත්දැකීම විදලා තියෙනවා.

එක සැරයක් ද.අප්‍රිකාවේ ඩර්බන් වරායෙ අපි බඩු පටවමින් හිටියා.මොකක්ද හේතුවකට අපි වරායෙන් එලියට ආවා දවස් දෙකකින් ආයෙත් වරායට යන්න.ඔය අතරේ නැවේ (aft)පිටුපසින් නෞකාව ගැටගහලා තිබුන කබ දිගේ එල්ලිලා හොරෙන්ම නැවට ගොඩවුන දෙන්නෙක් නැවේ දුම් කවුලුව ඇතුලේ හැන්ගිලා. නැව එලියට දාපු ගමන් මේ දෙන්නා එලියට ඇවිත් පාලක මැදිරිය ලග වැටිලා.දුම් කවුළුවේ රස්නය නිසා මේ දෙන්නා හරිම අපහසුතාවයකට පත්වෙලා හිටියේ.දෙන්නම ටැන්සානියානු ජාතිකයන්.අඩු වයස්වල තරුණයෝ.අපි මේ දෙන්නා කැබින් එකකට දාලා නාන්න දීලා කෑම ඇදුම් වතුර දුන්නා.ඒක දැන් අන්තර්ජාතික නීතියක්.ඒ අයට කිසිම හින්සාවක් පීඩාවක් කරන්න අපිට බෑ.දවස් දෙකක්ම ඔවුන් අපිත් එක්ක හිටියා.තුන් පාරක් උත්සාහ  කරත් ඒ තුන් වතාවෙම ඔවුන් අහුවුණා කියලා ඒ දෙන්නා කිව්වා.නැවත වරායට ගියාම අපි මේ දෙන්නා අධිකාරීන්ට භාර දුන්නා. ජීවිතය පරදුවට තියලා ඔවුන් මේ ගමන් යන්න උත්සාහ කරන්නේ.මාන්චු දාලා ඔවුන් නැවෙන් අරන් යද්දි නම් පපුව බර වුනා සෑහෙන්න. නීති විරෝධී තමයි.ඒත් මැරුණත් කමක් නෑ කියලා ඒ වගේ රිස්ක් එකක් ගන්න උන් කොච්චර අසරණද. .

   කොන්ගෝ රටේ වරායක් තියෙනවා මටාඩි කියලා.ගග දිගේ දවස් දෙක තුනක ගමනකින් තමයි ඒ වරායට යන්න තියෙන්නෙ.ඒ ගමන අපූරුම අත්දැකීමක්.සදාහරිත කොන්ගෝ වනාන්තරය මැදින් ගලන ගංගාව දිගේයන ගමන නෙතට රසදුනක්.රථවාහන,යකඩ,දියමන්ති සහ රන් ආකරවලට ගෙනයන භාණ්ඩ අපි කොන්ගෝවට ගෙනියනවා.ඒ අතර ගෙනියන ප්‍රධාන ද්‍රව්‍ය ක් තමයි ලුණු.ලුණු වලට ඔවුන්ගේ තියෙන ඉල්ලුම කොච්චරද කිව්වොත් ඔවුන් ලුණු හොරකම් කරන්නත් පෙළඹෙනවා. දවසක් නැවට හොරෙන්ම රින්ගපු තුන්දෙනෙක් එන්ජින් කාමරයේ බොටම් ෆ්ලැට් එකේ හැන්ගිලා.උන්ගේ වෙලාවටමද කොහේද ප්‍රධාන ඉන්ජිනේරුවාගේ පෑන ඒක ඇතුලට වැටිලා.ඒක ගන්න බලනකොට මුන් තුන්දෙනා අහුවෙලා.අපේ වෙලාවට අපි කොන්ගෝ රට පහුකරලා හිටියෙ නෑ.එතනම පහලින් තව වරායක් තියෙනවා බෝමා කියලා.එතනින් අධිකාරීන්ට බාරදීලා අපි එන්න ආවා.

 මේ හොරෙන් යන අය නැවකට නගින්නෙ නැවේ ඊලග ගමනාන්තය ගැන හොදින් දැනගෙන.ඒ අයගෙ බලාපොරොත්තුව යුරෝපයට හෝ ඇමරිකාවට පැනගන්න තමයි.අපේ එක නැවකට ටැන්සානියාවේ දාර් එස් සලාම් වරායෙන් හොරෙන් එක පුද්ගලයෙක් ගොඩවෙලා තිබිලා.නැවේ ගමනාන්තය කැමරූන් රටේ ඩුවාලා වරාය.ගමන මැදදී මේ පුද්ගලයා හැන්ගුන තැනින් එලියට ඇවිත්.අපේ අය ඇහුවලු ඇයි උබ මේකට නැග්ගෙ.අපි යන්නෙ යුරෝපයේ රටකට නෙවෙයි.කැමරූන් වලට කියලා.අරූ කිව්වලු.යස් යස් අයි නෝ.මයි සිස්ටර් ඊස් දෙයා  කියලා.බලනකොට මුගෙ අක්කා කැමරූන් වල.මූ මේ හොරෙන් නැගලා තියෙන්නෙ අක්කව බලන්න නෑගම් යන්න